Healing met de didgeridoo
Het gebruik van de vibrerende klanken van “didgeridoo healing” door het bespelen van het instrument op chakra’s of tegen de aangedane plekken op de lichamen van zieke of gewonde mensen, is een populaire trend wereldwijd. Er zijn beoefenaars van deze praktijk die beweren dat zij teruggrijpen op de helende krachten van het instrument zelf of ze baseren zich op iets uit de Aboriginal cultuur. Andere didgeridoo spelers veroordelen deze praktijken en vinden het door het slijk halen van heilige Aboriginal zaken, of noemen het gewoonweg dwaasheid.
Toen Galarrwuy Yunupiŋu tijdens het Garma Yiḏaki Forum (2004) werd bevraagd over healing met de didgeridoo, vertelde hij over de waarde van discipline en het grotere heilige geheel van Yolŋu leven. Het is niet alleen het geluid dat heelt, maar het gehele proces van ontstaan tot versiering, van bespelen tot dansen op de muziek. De yiḏaki is onderdeel van een groter systeem dat valt onder de Yolŋu rom. Anders gezegd: een goed Yolŋu leven is een gezond leven.
Openbare Yolŋu healing ceremonies gebruiken inderdaad de yiḏaki, maar alleen voor het begeleiden van een song. De songs en de dansen die worden gebruikt voor het opwekken van oeroude krachten van voorouders die verwant zijn aan de ‘patiënt’ creëren een helende atmosfeer. Deze krachten zijn specifiek voor de mensen en plaatsen van hun verwantschappen – ze zijn niet zomaar te kopiëren of aan te leren overzees. Ze behoren het land toe waar ze van afstammen. Veel Yolŋu beschouwen elke andere vorm van didgeridoo healing dan ook als belachelijk, vooral als ze worden gemengd met elementen uit andere culturen.
Galarrwuy bevestigde hierboven dat healing met de didgeridoo verder kan worden gedaan, maar dit was destijds bedoeld als vertrouwelijke opmerking die niet was bedoeld om openbaar te worden. Zijn broer Mandawuy liet vergelijkbare opmerkingen optekenen. Djalu’ Gurruwiwi, de bekendste Yolŋu yiḏaki speler en maker, beschouwt de yiḏaki zowel als instrument van zijn eigen cultuur als van zijn Christelijke missie. Het is bekend dat hij heeft gespeeld op de lichamen van niet-Yolŋu bezoekers met de intentie om te genezen.
Hoewel de meningen uiteenlopen is het standpunt van een meerderheid van Miwatj momenteel dat buitenstaanders die healingen uitvoeren met behulp van de didgeridoo nogal lachwekkend, maar ze inden het goed zolang er maar niet bij wordt beweerd dat hierbij kennis wordt gebruikt van de Yolŋu of enige traditionele eigenschappen van het instrument. Niet-Yolŋu “didjeridu healers” brengen iets in de praktijk wat uitsluitend gebaseerd is op hun ervaringen met het instrument en absoluut niet voortkomt uit Arnhem Land.
Als je er baat bij hebt, ga vooral je gang, maar besef dat het niet van of voor Yolŋu is.