Het eerste wat je moet doen is om je gesloten lippen tegen het mondstuk van de didge te drukken en er een vervolgens een bromtoon te genereren. Dit doe je door rustig uit te blazen waarbij jij je lippen laat trillen. Als je het goed doet ontstaat de grondtoon van het instrument, de zogenoemde ‘drone’. De meeste mensen overal ter wereld houden het hierbij en spelen louter deze grondtoon en leggen accenten op scherpte en volume van het geluid, gebruikmakend van tongbewegingen en lipspanning. Zo kun je bijvoorbeeld een ‘weeeooooaaaaaow’-geluid maken.

Yolŋu gebruiken hun mond ook om subtiele veranderingen in toon te bewerkstelligen maar zij zijn niet veel bezig met het maken van lange drones of het experimenteren met wervelende hoge bijgeluiden. Hen gaat het vooral om het ritme. Doorgaans beginnen ze met het produceren van korte klankstoten, alsof ze het instrument willen opstarten, vervolgens spelen ze een drone waarna het ritmische deel begint. Houd hierbij in gedachten dat er dan ook bij gezongen wordt en er niet alleen maar yiḏaki klinkt.

Over de hele wereld spelen de meeste mensen de didgeridoo met de zijkant van hun mond in plaats van recht van voren. Er zijn enkele oudere Yolŋu die deze manier hebben overgenomen om zo een zekere zachtere speelstijl te bewerkstelligen, maar de meesten spelen nog altijd rechtuit omdat dit nu eenmaal bij hen hoort. Hierbij hoort tevens het sterke gebruik van de tong voor het krachtig naar buiten duwen van de lucht door de mond.

Marritjŋu Gurruwiwi en Mirrwatŋa Munyarryun splen yiḏaki – recht vooruit!!