Het gebruiken van de keelspieren is wellicht het lastigste aspect om uit te leggen en het heeft eigenlijk gewoonweg tijd nodig om te ontwikkelen. Wanneer de keelspieren goed worden ingezet kan er meer lucht langs de tong worden gestuwd en wordt het geluid dieper.

De keelspieren kunnen luchtstoten voortbrengen die extra druk en een soort extra “wiebelend effect” aan het “dhirrl”-geluid toevoegen. Yolŋu hebben dit niet in hun lespakket aangezien zij zich vooral richten op de tongbewegingen, maar ze horen het wel en onderkennen dat het gebruik van keelspieren onderdeel is van het kunnen maken van de gewenste ‘sound’. Dit wordt bereikt door flink te oefenen op de juiste manier.